Αφήνω ένα πρωί, το παιδί στο σχολείο, μπαίνω σε ένα φαρμακείο – πα να πλησιάσω “ΜΗΝ ΕΡΧΕΣΤΕ ΚΟΝΤΑ, ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ;;;;” γρυλίζει η τύπισσα πίσω από τον πάγκο, οκ λέω – ας μην αρπαχτούμε από τα κοτσίδια 8.31 το πρωί, δώσε ρε φυστίκι τόπο στην οργή, δε ξέρεις με τι παλεύει ο καθένας, τι δράματα ζει Γ@ΜΗΣΕ ΤΗΝ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΓΜ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΗΣ ♥ – “δεν έσπασα τη βιτρίνα” της λέω γελώντας, “κανονικά μπήκα, από την πόρτα, φώτα, κλιματιστικό αναμμένο, υπέθεσα δεχόσασταν πελάτες, δεν πειράζει, δε βιάζομαι θα περιμένω” και κάτω βήματα πίσω, να δώσω χρόνο στη φαρμακοποιό να ανοίξει τα τσάκρα της και να ισιώσει το τσι της.
Βλέπω είχε ήδη κι άλλη πελάτισσα πριν από εμένα, την είχε εξυπηρετήσει άλλη υπάλληλος του φαρμακείου, είχε πάει κι αυτή να πλησιάσει τον πάγκο να πληρώσει, αλλά άκουσε τη στιχομυθία μας, σου λέει “ωπα, κάτσε μη φάμε κάνα ξύλο από τη φαρμακοποιό, άσε να μας πει πότε είναι έτοιμη να δεχτεί να εξυπηρετήσει, μην πάω έτσι αφ εαυτού μου!”
Λίγα αμήχανα λεπτά αργότερα, που αφουγκραζόμασταν την ησυχία στον χώρο, κοιτάζοντας τα ταβάνια κ αποφεύγοντας eye contact με την Φράου Χέλγκα, επιτέλους δίνει το λόγο στην άλλη πελάτισσα “τι θέλετε”, “να πληρώσω” λέει η γυναίκα, “πήρα κ μία κριλέν για κουνούπια, κάνει δουλειά;” και πετάγομαι κ γω (τα ‘θελε ο κώλος μου) “ναι, μια χαρά, τη χρησιμοποιούμε κ μεις, βοηθάει να μη σε τσιμπ…”
– ΕΙΣΤΕ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΕΧΕΤΕ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ;; ΔΙΑΒΑΖΑΤΕ ΜΕΡΟΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ, ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΑΠΟ ΧΗΜΕΙΑ Κ ΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΕΧΕΤΕ ΠΤΥΧΙΟ, ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΙ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ, ΝΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ Κ ΤΗΝ ΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΕΕΕΕ ΘΕΛΕΤΕ ΕΕΕΕΕ;;;
Κάνουμε ΟΛΟΙ βήματα προς τα πίσω, εγώ, η άλλη πελάτισσα κ η άλλη υπάλληλος, μπαίνει μια άλλη πελάτισσα στο φαρμακείο, πλησιάζει με αθώο θράσος “μια αντιηλιακή θα ήθελ…” “ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΗ ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ” ουρλιάζει εκτός εαυτού πια η φαρμακοποιός, “ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΙΟΥΝΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΤΕ ΝΑ ΒΑΖΕΤΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΜΟΥΡΕΣ ΣΑΣ, ΚΑΤΑΚΑΙΓΕΣΤΕ, ΓΙΝΕΣΤΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΛΟ ΤΗΣ ΜΑΙΜΟΥΣ Κ ΜΕΤΑ ΕΡΧΕΣΤΕ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΣ, ΣΩΣΕ ΜΕΕΕΕΕΕ ΚΑΗΚΑ, Ε ΡΕ ΒΡΕΓΜΕΝΗ ΣΑΝΙΔΑ ΠΟΥ ΘΕΤΕ, ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΒΑΖΕΙΣ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΗ, ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΕΙΠΑΑΑΑΑΑΑ”
Θα μπορούσα να φύγω, αλλά μεταξύ μας τώρα, είχε ψωμί η φάση κ γω χρειαζόμουν υλικό για το φυστίκι.
Σαστισμένη η τύπισσα κάνει κάτι μηχανικές κινήσεις στο πρόσωπο ότι βάζει κρέμα, Η ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ GOES BALLISTIC, έπιασε τα 100 χιλιόμετρα σε 2 δευτερόλεπτα, έσπασε το ρεητζόμετρο… “ΠΩΣ ΒΑΖΕΤΕ ΕΤΣΙ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΗ, ΑΣΧΕΤΕΣ, ΑΜΠΑΛΕΣ, ΑΚΥΡΕΣ, ΑΧΡΗΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΣ, ΤΗ ΝΤΥΦΛΑ ΣΑΣ ΔΕ ΞΕΡΕΤΕ, ΜΟΣΧΑΡΕΣ, ΜΠΛΑΣΤΡΩΝΕΣΤΕ ΣΤΙΣ ΚΡΕΜΕΣ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΥΡΕΣ ΣΑΣ ΠΑΤΣΑΒΟΥΡΙΑ, ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΘΕΛΕΙ, ΜΕΧΡΙ Κ ΣΤΟΥΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΕΙΣ ΒΑΖΕΤΕ, ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΛΙΕΣ, ΣΤΑ ΓΚΟΥΛΑΓΚ ΜΟΝΟ, ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!!”
Είμαι ανέκφραστη αλλά μέσα μου σπαράζω από το γέλιο, έχουν πονέσει τα σωθικά μου από το βουβό κλάμα, της λέει η άλλη υπάλληλος “Βιβή μου, μήπως να παραγγείλω κανένα καφεδάκι να πιούμε, τι λες;” λέω οκ, αυτό ήταν, θα πηδήξει τώρα πάνω από τον πάγκο, θα χυμήξει πάνω της, θα καρφώσει τους κυνόδοντες στις καρωτίδες της κ ποσο βαριέμαι να δίνω καταθέσεις πρωί πρωί…
Κρατούσαμε όλοι την αναπνοή μας, η σάικο έπαθε εμπλοκή, άλλαξε 50 αποχρώσεις του μπορντό και στο τέλος, ξεφυσάει δυνατά, από τον αέρα που ξεφύσηξε μας κουνήθηκαν οι φράντζες και λέει “ΟΚ. ΝΑΙ”. Η τύπισσα που ήθελε το αντιηλιακό έκανε μεταβολή κι έφυγε τρέχοντας, η άλλη με την κριλέν πλήρωσε όπως όπως έφυγε γρήγορα, από την ταραχή πήγε να βγει από ένα σταντ του Κορρέ που το πέρασε για πόρτα, εμένα με καρφώνει η φαρμακοποιός στα μάτια, μου λέει “ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΤΕΛΙΚΑ” – “αυτόγραφο“ της λέω, με ακούει η άλλη υπάλληλος, την πιάνει νευρικό γέλιο να μη μπορεί να σταματήσει, να μη μπορεί να πάρει αναπνοή, “είστε τρελές!” λέει η φαρμακοποιός, “ναι” της λέω “το βρήκες. Εμεις είμαστε τρελές, δώσε μου τώρα υπόθετα ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ ΠΩΣ ΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ!!!”
