Κανείς κ τίποτα δε σε προετοίμασε στη ζωή, για το ότι κάποια στιγμή θα κάνεις σεκς μπροστά σε κοινό. Ακούγεται κίνκυ, αλλά δεν είναι… Δηλαδή είναι εντελώς οκ κ νο κινκ shaming το να ΘΕΣ να κάνεις σεκς μπροστά σε κοινό, επειδή αυτό σε φκιαχν, μάνα μου, κι άλλο το να το κάνεις μπροστά σε κριτική επιτροπή, τον Κοντιζά, τον Ιωαννίδη και τον Κουτσόπουλο ξέρωγω, να σε κοιτάζουν. Να σε κρίνουν. Να σε βαθμολογούν. Σιωπηλά μεν, αδυσώπητα δε… Και κάπως έτσι, γίνεται το σεκς, σερβάιβορ. Όποιος καταφέρει κ πηδήκσει ή πηδηχθεί, κερδίζει ασυλία. Φοράει και αυτό το κρεμαστάρι στο λαιμό, σα πλουμιστό κολιέ, που λέει “ΕΠΗΔΗΞΑ, ΜΑΝ ΜΟΥ!!! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!!!” και τον επευφημούν οι γείτονες και τον χειροκροτούν συγκινημένοι, του χτυπάνε φιλικά την πλάτη, του σφίγγουν φιλικά το ζμπούτσο, κι εκείνος εύχεται εγκάρδια “και στα δικά σας παιδιά, μη χάνετε τις ελπίδες σας, ηθικόν ακμαιότατον, δεν το βάζουμε κάτω “ΜΑ ΧΗ ΤΕΣ!! ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥ” – “ΑΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ” φωνάζουν κ οι απήδηχτοι, εμψυχώνοντας ο ένας τον άλλο… Κάνα δυο συνεχίζουν να σφίγγουν το πουλί του πηδηχταρά, περισσότερη ώρα από την ενδεδειγμένη των συγχαρητηρίων, awkward αζ φακ.
Κάπως έτσι είναι η φάση, όταν ένα ζευγάρι μένει μαζί κι έχουν σκυλιά, γατιά, μωρά. Εμείς έτυχε, να έχουμε κ τα 3. Τζακ ποτ.
Το μακρινό 2004 που έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες στην Αθήνα, εγώ με τον άντρα μου (γκόμενο, τότε) αγωνιζόμασταν στην κατηγορία “νέο ζευγάρι που συγκατοικεί πρώτη φορά”. Δύσκολο αγώνισμα, με απαιτήσεις. Το άθλημα γινόταν ακόμα πιο ζόρικο υπό τις εξής συνθήκες… Εγώ είχα γάτο, εκείνος είχε σκύλο. Ο γάτος ήταν σκληροπυρηνικό αρτίδι, πιο βαρύς κι ασήκωτος στον χαρακτήρα ακόμα κι από τον Μαξ. Με μια σημαντική διαφορά από τον Μαξ. Δε γούσταρε τον γκόμενο. Σε αντίθεση με τον Μαξ, που γνωρίζει τον άντρα μου από πάντα κ έχουν την συνηθισμένη σχέση πατέρα-γιου, ο γάτος που είχα τότε αντιμετώπιζε τον άντρα μου (γκόμενο τότε) ανταγωνιστικά. Κ ο γκόμενος, τον γάτο. Δηλαδή, λίγο έλεος κάπου, ξεσυνεριζόταν τον γάτο, έχω περάσει επικές στιγμές, να του λέει ο γκόμενος “όχι μαγκιές σε μένα, άκουσες; Αυτά, εκεί που σε παίρνει, εμένα θα με σέβεσαι” και να απαντάει ο γάτος “YOU ARE NOT MY REAL DAD!! Προσωρινός είσαι, ΜΗ ΒΟΛΕΥΕΣΑΙ. Επίσης, να ξέρεις, κατούρησα τα παπούτσια σου 😑”.
Ο γκόμενος, είχε σκύλο. Ένα πιτμπουλ. (Το γνωστό πιτμπουλ με το σπετζοφάι, για όσους από εσάς ξέρετε). To οποίο πίτμπουλ μπορεί να ήταν πολύ ζόρικο αλλά είχε 2 αδυναμίες. Τον γάτο μου, που τον χεzόταν, επειδή όταν τον είχε γνωρίσει ήταν μωρό πιτμπουλάκι ακόμα και ο γάτος του είχε κάνει ΧΟΥΥΥΥΥΥΥΥ κ του είχε κατεβάσει τη μούρη με μια γρατζουνιά, οπότε μπορεί να μεγάλωσε ο σκύλος κ να έγινε θηρίο αλλά του είχε μείνει φοβία με τον γάτο, που τον τραμπούκιζε ανελέητα – η 2η αδυναμία του σκύλου, ήμουν εγώ. Είχε πάθει έρωτα, ήταν υπερπροστατευτικός κ μονίμως κολλημένος στο μπούτι μου. Το οποίο αν κ γλυκό κ “ωωωω μωλέ”, ενίοτε μπορεί να γίνει κ ενοχλητικό. Δεν ενδείκνυται ΟΛΕΣ τις φορές, σε όλες τις καταστάσεις, να έχεις ένα πίτμπουλ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΜΕ ΛΑΤΡΕΙΑ. Πιστέψτε με. Ώρες ώρες, όταν ας πούμε είσαι καβάλα στ άλογο και καλπάζεις στη στέπα είναι ΑΒΟΛΟ να σε κοιτάζουν 2 καφετιά μάτια με απορία, “λατρεμένη, τι κάνεις τώρα; Που τρέχεις; Φτάνεις; Είναι μακριά ακόμα;” – “φίλε, άμα συνεχίσεις να με κοιτάζεις έτσι, δε θα φτάσουμε ποτέ, θα ψοφήσει τ άλογο”. Τίποτα το σκυλί. Καρφωμένο εκεί, να παρατηρεί με γουρλωμένα μάτια τα τεκταινόμενα.
Κι έχεις κ τον γάτο, που παίρνει είδηση ότι κάτι γίνεται κ έρχεται στο δωμάτιο σπινιάροντας, ΩΠΑ ΩΠΑ ΛΙΓΟ ΚΑΠΟΥ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΔΩ, ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΡΕ ΑΛΙΗΤΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ… Κ θα μου πείτε τώρα, γιατί δεν κλείνατε την πόρτα. ΧΑ! ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ. Όποιος ρωτήσει γιατί δεν κλείναμε πόρτα, προφανώς δε γνωρίζει από γάτες. ΘΑ ΣΤΗΝ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΡΕ, ή θα ουρλιάζει σα να το σφάζουν, ξεγκάβλ φορ έβερ, άσε το είχαμε δοκιμάσει.
Ανοιχτή η πόρτα λοιπόν, το σκυλί από αριστερά, να παρατηρεί μάτια διάπλατα το φίκι φίκι, το ζευγάρι να προσπαθεί να αγνοήσει τη φρίκη που ζει ο σκύλος, να έχουν μπει σε φάση “είμαστε μόνοι μας, σε ερημική παραλία, δεν υπάρχει κανείς, ωμμμμμμμμμμμ”, ο γκόμενος στα γόνατα να σπρώχνει, ΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑ ΔΩΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΠΑΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, έτοιμοι για εκτόξευση και οι 2, και την κρίσιμη στιγμή, κάνει ντου το γκωλόγατο και πηδάει πάνω στο κρεβάτι και πέφτει σα πολιορκητικός κριός πάνω στον τύπο, που ωρύεται “ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΡΕ ΜΛΚ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΠΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ!!!!!!!😲😫 “, ο γάτος απασφαλίζει νύχια και γραπώνεται σαν ορειβάτης στις οροσειρές του κωλιού του γκομενακίου που σφaδάζει από τους πόνους, ενώ εσύ δεν έχεις οπτική επαφή με το δράμα, αλλά σε βγάζουν από το mood οι φωνές, μόνο κ μόνο για να αντικρίσεις στο πλάι σου το τρομοκρατημένο πιτμπουλ με τα άκοφτα (προφανώς) αυτιά σα μαρουλόφυλλα, να κουνιούνται στο ρυθμό του “βάστα τοίχο, θα ζμπρώξω”. Είχε εναποθέσει κ το περίλυπο κεφαλάκι του στο μαξιλάρι σου, “μαμά, άμα έφτασες εκεί που ήθελες να πας, μου βάζεις λίγο σπετζοφάι της γιαγιάς να φάω, γιατί όλο αυτό το κλοπ κλοπ – κλοπ κλοπ – κλοπ κλοπ, καβάλα στ άλογο, μου έφερε μια λιγούρα.🤠 ”
ΔΑΤ’Σ ΟΛΛ ΦΟΚΣ,
Θενκ γιου φορ γουότσινγκ. 👀
😉 ❤
